نظام ساختاری پوشاک در ایل بختیاری

لباس فراتر از کارکرد فیزیولوژیک‌اش، دارای ابعادی فرهنگی-اجتماعی است و در حیات تاریخی جوامع نقش اساسی ایفا نموده است. این موضوع در جوامع عشایری به دلیل پایداری نظام پوشاک از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و چگونگی حفظ این پایداری مسئله پژوهش حاضر می‌باشد. در بررسی‌های انجام شده هیچ مطالعه عمیقی که زوایای مختلف پوشاک در جامعه عشایری را مورد کنکاش قرار دهد صورت نگرفته و بیشتر آن‌ها به توصیف فرم پوشاک بسنده کرده‌اند. لذا در این پژوهش که با رویکرد کیفی و از نوع مردم‌شناسی صورت گرفته است تلاش گردید تا نقش و جایگاه پوشاک در ایل بختیاری به‌عنوان بزرگترین ایل کوچنده کشور شناسایی گردد. بدین منظور اطلاعات مورد نیاز از طریق حضور در میدان و مشاهده مستقیم و مشارکتی و استفاده از منابع کتابخانه‌ای بدست آمده و بر اساس دیدگاه کارکردگرایی مالینوفسکی مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد که فرهنگ نقش اصلی و تعیین کننده در شکل دهی و پایداری نظام ساختاری پوشاک عشایری داشته و از منظر فرهنگی جایگاه پوشاک به گونه‌ای است که هستی بختیاری‌ها در فرم پوشاکشان معنا می‌یابد. لباس بختیاری در خود معانی نهفته‌ای دارد که بیان نمادین و غیر کلامی آن، نیاز‌های فردی را که مبتنی بر نوع زندگی متکی بر کوچندگی است را پاسخگو است و از این منظر تنوع در فرم جای خود را به تکرار فرم می‌دهد